Kerel In 'n Volksie

Soos elke oggend agt-uur Wag ek vir die bus Rustig ongesteurd My lewe ongewonde My hart ‘n ope boek Rustig ongesteurd ‘n Kêrel in ‘n volksie Ry by my verby En my hart verlaat my Word soos klei Ag al my vrede spat in eens as skerwe En net sy blik die bly my heeldag by Ag dat die noodlot dit nou tog kon toelaat Hoe kan ek immers hierdeur stry? Ja al my vrede mis ek eens as skerwe Selfs die voëltjies sal ek ook kaf lei In lugkastele langs die vaal ou bestaan Woon ons gelukkig ek en hy Vir weke en vir maande Ry hy voor my verby Adonis van ‘n man My hart klop woes vir ure As hy na my toe kyk Adonis van ‘n man Ek droom net van sy oë Maar myne voel soos lood As hy dalk more wegbly Gaan ek dood Ag al my vrede mis reeds lank as skerwe En net sy blik die bly my heeldag by Ag dat die noodlot dit nou tog moes toelaat Ek kon tog nimmer hierteen stry Ja al my vrede mis reeds lank as skerwe Selfs sy volksie is gelief vir my In lugkastele langs die vaal ou busstop Woon ons gelukkig ek en hy Ag al my vrede mis reeds lank as skerwe En net sy blik die bly my heeldag by Ag dat die noodlot dit nou tog kon toelaat Ek sou tog nimmer hierteen stry Ja al my vrede is reeds lank as skerwe Selfs sy volksie is gelief vir my En toe hy eindelik eendag by my stilhou Het ek verward aan bloos gebly En tog vandag is al my drome waarheid Ons ry ons volksie ek en hy